<p>Die sprong van huursoldaat na huurmoordenaar was seker onvermydelik. Maar om dan te gaan<br><br>staan en verlief raak, dodelik.<br><br>Toe die Sluiper se kamerade hom verraai, het sy siel gesterf. In ’n land waar kontrakmoorde<br><br>toenemend die gang van sake bepaal, begin hy sy dienste beskikbaar stel aan diegene wat van ’n<br><br>lastigheid ontslae wil raak. ’n Tsoenami van moorde volg. Liefde het tog niks daarmee te doen<br><br>nie, het hy gedink. Totdat dinge skeefloop en Tes Mallet vermoor word. Deur wie? Hoekom?<br><br>Wat wel seker is, is dat die Sluiper hulle gaan kry. Bloed sál vloei.<br><br>Die Onaantasbares is hulle wat glo hulle is onkwesbaar. Elkeen dink hy’s Superman. Almal is<br><br>lief vir hom en lood penetreer hom nie. Hy dink mespunte breek teen sy groot hart. Hy oorweeg<br><br>nie die moontlikheid dat hy nie die oggendson sal sien nie. Of dat die Sluiper reeds in sy<br><br>huis is nie. Een oomblik sien hy sy makkers op kanaal 404 in ’n optog êrens, hy gryp die afstandbeheer,<br><br>roep sy vrou, verstel die volume, knak ’n bier op die revolution, en bloei dan dood deur<br><br>’n klein gaatjie agter in sy skedel.<br><br>Aksiebelaai, volwasse en brutaal, maar altyd besinnend. Met Die Onaantasbares betree<br><br>Hofmeyr die skaduwêreld van huurmoord en misdaad. Van verraad en boetedoening. Wat<br><br>elders moontlik vergesog is, is hier ’n gegewe – heel waarskynlik terwyl jy hier lees, want die<br><br>Sluiper is aan’t beweeg. Sonder kontrak.</p>